Brabander in het Limburgse

Het diepe zuiden van Limburg kent zo zijn tradities, eigenlijk altijd met katholieke roots. Een heel bijzondere onder die tradities is de jaarlijkse Bronk. Een (meestal) driedaags feest met daarin een centrale plaats voor de Sacramentsprocessie. Op opeenvolgende zondagen in juni (een x-aantal weken na Pinksteren) is het uitkijken geblazen, uitkijken voor of uitkijken naar…dit al naar gelang de persoonlijke voorkeur. Tijdens die processie worden de plaatselijke patroonheiligen rondgedragen en...

Als Brabantse heb ik lang gedacht dat de Limburgers één front vormden. Beetje verstoten door de rest van het land, ook niet bij België horend, maar bovenal met een zelfde onnavolgbaar dialect. Sinds ik met een Limburger (sorry Maastrichtenaar) ben getrouwd, weet ik beter. Met name Maastricht aan de ene kant en Heerlen/Kerkrade aan de andere kant zijn water en vuur. Wellicht terug te voeren op hun taal die beduidend minder op elkaar lijkt dan ik – met een perspectief vanuit het noorden –...

Al geruime tijd word ik niet meer exclusief omgeven door collega Brabanders. Eigenlijk al niet meer sinds ik ben gaan studeren. En dat is – eufemistisch uitgedrukt – al even geleden. De balans sloeg op enig moment zelfs door naar meer niet dan wel. Recht evenredig aan de toename van het aantal ‘vreemden’ in mijn omgeving, steeg de mate van verbazing over mijn taalgebruik. Het was natuurlijk wel bekend dat Brabanders letters en zelfs woorden weglaten. Mits die weinig of niets toevoegen...
In Mesch begon de victorie. Daar kwamen de geallieerden op 12 september 1944 ons land binnen. Maar anders dan met de Rijn en Lobith, heb ik dit historisch feit nooit geleerd op school. En dat is verrekte jammer. Mesch heeft zo’n 350 inwoners, een paar huizen, monumentale kerk, twee cafe’s en…. een ‘Red Horsestraat’. Zowaar een vreemde eend in de stratenbijt, maar deze straat is genoemd naar het regiment, dat dus….u raadt het al. Een van de cafés is - niet verrassend - het eerst...
Afgelopen woensdag was het dan zover. Vijf steden hebben hun bidbook mogen indienen bij de NPO. En niets ten nadele van Arnhem, Utrecht of Rotterdam, maar het gaat natuurlijk tussen Noord Brabant en Maastricht. ‘Noord Brabant’ was eerst alleen Den Bosch, maar na de eerste schermutselingen met de andere kandidaten w.o. Breda bleek al snel dat de Brabanders alleen met een innige samenwerking een kans zouden maken tegen de meest Europese stad van het heelal. Dus gaf Breda zijn kandidatuur op...
Het moet gezegd, sinds ik in Limburg woon, koester ik mijn Brabantse wortels. Het blijkt maar weer dat wat eens vanzelfsprekend was, zomaar bijzonder kan worden. Dat geldt voor het Brabantse dialect, maar misschien nog wel meer voor haar culinaire (eigen)aardigheden. Als neveneffect levert het ook voer voor discussie op. Zo verzeilde ik – kort na de verhuizing – in een komische maar desalniettemin bloedserieuze twist met manlief over de vraag welke bloedworst het lekkerst is. Zonder spekjes...