Het moet gezegd, sinds ik in Limburg woon, koester ik mijn Brabantse wortels. Het blijkt maar weer dat wat eens vanzelfsprekend was, zomaar bijzonder kan worden. Dat geldt voor het Brabantse dialect, maar misschien nog wel meer voor haar culinaire (eigen)aardigheden. Als neveneffect levert het ook voer voor discussie op. Zo verzeilde ik – kort na de verhuizing – in een komische maar desalniettemin bloedserieuze twist met manlief over de vraag welke bloedworst het lekkerst is. Zonder spekjes...
