Op een van onze wandelingen liepen we op een gegeven moment langs (en door) fikse bramenstruiken. Dat is op zich niet zo bijzonder, zeker waar de grond vruchtbaar is, schieten bramenstruiken als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond en zijn ze - en da’s minder - met geen mogelijkheid uit te roeien. Maar de struiken stonden nu in bloei en de ene keer waren het witte en de andere keer roze bloempjes. Manlief noch ik wisten de reden van deze kleurenpracht, dus speculeerden we er...