Kerkje om voor om te rijden

Wie herkent de eigenaardige gewoonte om honderden kilometers te rijden vanuit het idee dat het daar mooier is dan thuis? En dan toch weer te ontdekken dat ook dichter bij huis veel moois te vinden is. De corona-epidemie heeft ons geholpen in te zien dat het gras bij de buren echt niet groener is, maar nu dat virus op zijn retour lijkt, poppen oude gewoontes en gedachten weer even gemakkelijk op. Tijd dus voor iets moois om de hoek. In elk geval onze hoek 😅.    

Op aanraden van mijn lerares Frans togen we naar Saint-Séverin-en-Condroz, slechts een minuut of veertig rijden van ons huis. Als je de kaart van België in gedachten neemt…zo ongeveer daar, waar - als de wind tegelijkertijd twee kanten op zou kunnen waaien - de rook van Luik en de rook van de kerncentrale van Tihange elkaar hadden kunnen raken, Oké, dit is een beetje ingewikkeld omschreven. In dat dorp staat een kerkje, gebouwd in de twaalfde eeuw en opgedragen aan het illustere apostelduo Petrus en Paulus. Ik heb inmiddels vele romaanse kerken gezien, maar zelden zo’n puur en gaaf exemplaar. Nergens zijn frutsels of fratsen toegevoegd. Geen gotische zijkapellen, noch een later aangeplakt portaal. De deur staat open, ook deze kerk is namelijk een halteplaats op weg naar Santiago de Compostella. Pelgrims zijn er altijd welkom. Kijk je omhoog dan zie je geen systeemplafond, maar een geweldig, van steen geknutseld gewelf. Je ziet als het ware dat de bouwers werkende weg leerden hoe het gewelf te sluiten. In een van de kapellen zie je een piepkleine Jacobus en boven op de biechtstoel ‘lacht’ zowaar de Curé d’Ars ons weer tegemoet.

Ps 1 zie voor mijn zoektocht naar laatstgenoemde knapperd: https://www.engrosendetail.nl/2022/11/05/herkennen-jullie-deze-heilige/  

Ps 2 links van de kerk ligt de begraafplaats. Ook daar waan je je in een andere tijd.