Am Mosel

Het was tijd voor een minivakantie. De wandelingen ‘rundum Hause’ moesten echt hoognodig worden ingeruild voor nieuwe horizonten. Deze keer werd het de Moezel. Een klein maar fijn wijngebied op nog geen twee uur rijden. Ze produceren daar werkelijk prachtige wijnen. Van mierzoet tot strakdroog en alles wat er tussen zit. De tijd van alleen maar Moselblümchen ligt ver achter hen en ons. Logerend bij een wijnboer in Ürzig met een appartement zo’n beetje in de wijngaard, verkenden we te voet de omgeving.

Ürzig is trouwens niet alleen bekend om zijn wijn (Ürziger Würzgarten) maar ook om het gigantische viaduct over de Moezel. Vele jaren is de bouw vertraagd door de plaatselijke wijnboeren die vreesden voor de schaduwwerking van het viaduct. En het moet gezegd… er is inderdaad schaduwwerking, maar met de wijsheid van nu is dat misschien wel eerder een zegen dan een vloek. Wie zal het zeggen. Het leuke aan de betere wijngaarden aan de Moezel zijn hun namen, naast de Ürziger Würzgarten heb je o.a. het Erdener Treppchen (super steil!), de Kröver Nackarsch (😱) en een aantal Sonnenuhren, waarvan de Ürzicher Sonnenuhr in ieder geval de oudste zonnewijzer heeft. Wat dan weer niets zegt over de kwaliteit. 

In de dorpen lijkt ondertussen de tijd stilgestaan te hebben, hoewel…. het feit dat je je sigaretten contactloos kunt betalen, weer echt iets van deze tijd is. Ze kijken daarbij niet op een spreuk meer of minder en een lichte vermaning gaat de gemiddelde Duitser ook niet uit de weg. Dus kopen we braaf het brood bij de bakker (mijn vader zou trots op me zijn) en gooien de capsules in de brievenbus. 

Ps mocht de laatste alinea voor jou een raadsel zijn….’lees’ de foto’s 😉.