Vogeltelling?

Ook dit jaar hebben we niet meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling. Maar met wijsheid achteraf (altijd makkelijk) hadden we misschien toch ons schriftje moeten pakken. Vreemde kostgangers komen onze tuin namelijk bezoeken. Een enkele keer vreemd vanwege hun soort, soms vreemd vanwege de capriolen die ze uithalen. Zo zagen we bijna dagelijks een vrouwtjes vink de zaadjes uit de uitgebloeide hosta komen pikken. Je zag haar alleen maar omdat de takken bewogen. Zagen we een koolmees aan een draadje balanceren. Geen idee waarom hij niet gewoon op de voederkrans ging zitten. Een bonte specht met een houding van ‘wie doet mij wat’ in de boom van de buren. Twee spreeuwen (het waren er echt twee) die vlakbij het raam van de logeerkamer een act opvoerden waarvan we nu nog niet weten of er sprake was van een verhit liefdesspel, territoriumdrift of een vastzittend exemplaar waarbij de ander zich opwierp als onbezoldigd bevrijder. Geen idee, maar het leverde leuke plaatjes op. Al moest ik ervoor op een been balanceren op een krukje achter het raam. Vandaar de vage waas over de foto’s. De ramen mogen inderdaad een keer gezeemd worden. En als klap op de vuurpijl landde gisterochtend een mannetjes sperwer in de tuin, die een mus had geslagen. Die laatste zou ik dan weer wel in mindering moeten brengen op de telling. 

Never a dull moment zullen we maar zeggen.