Als Brabantse heb ik lang gedacht dat de Limburgers één front vormden. Beetje verstoten door de rest van het land, ook niet bij België horend, maar bovenal met een zelfde onnavolgbaar dialect. Sinds ik met een Limburger (sorry Maastrichtenaar) ben getrouwd, weet ik beter. Met name Maastricht aan de ene kant en Heerlen/Kerkrade aan de andere kant zijn water en vuur. Wellicht terug te voeren op hun taal die beduidend minder op elkaar lijkt dan ik – met een perspectief vanuit het noorden – dacht. Waar de een meer naar het zuiden (lees Frans) georiënteerd is, blijkt de ander meer naar het oosten (lees Duits) gericht. And never the twain shall meet…..dus. Daarbij vergeleken zijn Breda en Tilburg bijna vrienden. En iedereen die de trilogie van P.F. Thomése over J. Kessels heeft gelezen, weet hoe Breda en Tilburg zich tot elkaar verhouden. Ps voor iedere Brabander een must om te lezen…of beter nog te luisteren als je (als het weer mag) onderweg bent naar een verre vakantiebestemming. Ingesproken door Thomése zelf. Hilarisch.
Maar goed, alles bij elkaar dus de hoogste tijd om de oostelijke kant van Zuid Limburg beter te verkennen. Maar het moet gezegd…ze maakten het ons niet makkelijk. De parkeerplaats van de brasserie (natuurlijk gesloten) waar onze wandeling zou starten, was schier onbereikbaar. Noch de GPS in de auto, noch google maps op de telefoon bracht ons dichterbij dan 1,1 km….om dan te stuiten op een onverbiddelijk: ‘doodlopende weg’. Na een kwartiertje de buitenwijken van Kerkrade doorkruist te hebben, zijn we ten einde raad maar naar een ander beginpunt gereden. De temperatuur in de auto was ondertussen aardig opgelopen. Daar kon het lentezonnetje nog wat van leren.
Goed, lang verhaal kort: eenmaal aan de wandel hebben we een prachtige ronde gemaakt door de Kerkraadse/ Landgraafse bossen en velden met als letterlijk hoogtepunt de trappen bij Snowworld. Even verderop zagen we grote kunst. Ook vooral letterlijk.
Tot slot een dapper roodborstje en Onze Lieve Heer, die zich allebei goed lieten fotograferen.
Reactie schrijven
Heleen (maandag, 22 maart 2021 08:53)
Een goede tip, Marijke, dat boek van Thomése, bedankt! Voor een vriendin uit Made die we gisteren spraken kwam de neerbuigende toon tegenover Tilburgers die Thomése beschrijft, bekend voor. Ja, zelfs voor een Madenaar.