Oh nee, paté

Heel af en toe krijg ik een verzoeknummertje. Vermits ik aan het verzoek kan voldoen, aan mij dan de keuze of ik dat wil of niet. Ik ben mijn trouwe lezers natuurlijk goed gezind - je wilt ze immers niet kwijtraken - dus als het ook maar enigszins mogelijk is, voldoe ik aan elk verzoek voor een verhaaltje….hoe vreemd het voorstel ook lijkt. Maar toen een goede vriendin laatst vroeg of ik misschien eens over paté wilde schrijven, schoten mijn wenkbrauwen toch in standje ‘bedenkelijk’. Schrijf maar eens een luchtig, enigszins humoristisch verhaaltje over (weliswaar ambachtelijke) paté. Ik denk dat zelfs Paulien Cornelisse even zou aarzelen, laat staan een wannabee schrijver zoals ik. 

Maar goed, ondertussen toch al een behoorlijk stukje volgeschreven. En dan heb ik ‘m nog niet eens geproefd. Lang verhaal kort….de Normandische paté van Jakok is gewoon heel erg lekker. Niet te ingewikkeld doen, gewoon met een beetje sla, een tomaatje, lekkere dressing en een sneetje zelfgebakken notenrozijnen brood en natuurlijk vergezeld van een lekker glaasje (bitter)zoete witte Loupiac; een Sauternes waardig.

Ik overweeg zomaar om zelf eens paté te gaan bakken!