De Kluis

Een van mijn dagelijkse bezigheden (misschien we dé dagelijkse bezigheid) is het uitzoeken van de wandeling voor de volgende dag. Gisteren vond ik een wandeling van een kilometer of 12 vanuit het buurtschap Walem die ook door het centrum van Valkenburg zou gaan (jawel: dus met kans op koffie to go). Walem? Nooit van gehoord. Ook het startpunt ‘De parkeerplaats bij Kruisweg/De Kluis’ deed bij mij geen belletje rinkelen. Edoch….op weg naar bed…zei manlief – altijd al wat alerter – wijzend op het Delftsblauwe bakje (met deksel) dat al een jaar of drie op tafel staat: ‘Daar gaan we morgen dus wandelen’. Uhhhhh?  Ik keek voor het eerst eens goed naar het bakje, waar we gedachteloos de autosleutels in gooien. Dit in de ijdele hoop dat de sleutels op die manier niet gehackt kunnen worden. Op het bakje blijkt een mooi getekende afbeelding te staan; zie foto 1 van ‘de Kluis’ dus.

Hoe het bakje in de familie is gekomen weet ik niet. Waarschijnlijk zijn mijn vader en moeder, ver voordat ik geboren ben, een dag of wat naar Valkenburg geweest, hebben toen De Kluis bezocht en in het toen al toeristische centrum van Valkenburg een herinnering gekocht. Een van hun spaarzame vakanties verdiende zowaar een souvenir. En vandaag ben ik er wezen kijken. Een bijna mystieke omgeving met een kapel en het huisje ‘de kluis’ waar honderden jaren kluizenaars hebben gewoond (foto’s 2 t/m 5). Ook is er een kleine kruiswegstatie met o.a. een afbeelding van Maria, zo angstaanjagend dat Jezus van schrik zijn wederopstanding heroverwogen zou hebben (foto 6).

Het voelt alsof er de afgelopen 100 jaar weinig is veranderd. Net als het centrum van Valkenburg trouwens…..