Het is volbracht...

Er zijn boeken die gelezen worden en er zijn boeken die alleen gekocht worden. Soms omdat de koper echt van plan is om het te lezen, maar er simpelweg nog niet aan toe is gekomen. Vaker omdat de koper eigenlijk goede sier wil maken bij familie, vrienden en kennissen. ‘Kijk mij eens literair bezig zijn….’! In het laatste geval staat zo’n boek dan op een prominente plek zielig ongelezen te wezen. Ulysses van James Joyce is zo’n dikke pil. Ben er ooit aan begonnen….ik kon er niet doorheen komen. 

Een ander voorbeeld…de romancyclus ‘Op zoek naar de verloren tijd’ van Marcel Proust. 

Over deze cyclus gaat mijn column. Sinds ik een paar jaar geleden een recensie in de Volkskrant had gelezen, stond ie op mijn verlanglijstje. Ik zag mijn kans schoon toen manlief afscheid nam van zijn toenmalige baan. Door zijn collega’s bevraagd over wat hij voor zijn afscheid zou willen, vertelde ik – met enige schroom – dat hij graag de nieuwe uitgave van ‘Op zoek naar de verloren tijd’ wilde. Manlief wist van niets en zat ook niet op dat boek te wachten, maar dat geheel terzijde. Hij kreeg het boek en ik ging het lezen. Er gebeurde niet veel in…was soms ronduit saai en qua zinsbouw behoorlijk gedateerd. Zeg maar…een klus…tot opgeven gedoemd. Tot overmaat van ramp kwam ik halverwege tot de ontdekking dat dit boek slechts het eerste boek van de cyclus was, die uit maar liefst zeven delen bleek te bestaan. Daar sta je dan in al je onnozelheid. 

Maar ik liet me niet kisten….dapper en met meer doorzettingsvermogen dan zin, ging ik op zoek naar het volgende deel. Nergens te vinden….uiteindelijk vond ik bij een bibliotheek in het noorden van het land het eerste deeltje van het tweede deel. Ook die gelezen! En toen leek het op….. Tot ik op een gegeven moment ontdekte dat de hele cyclus ooit uitgegeven moest zijn in een mooie verzameldoos. Die doos had ik namelijk – overduidelijk nooit gelezen – gezien in een van Nederlanders gehuurd vakantiehuis in Frankrijk. Met hernieuwde energie ging de queeste door. 

Mijn kinderen – frequente en fervente boekenmarktgangers – ingeschakeld. Nergens te vinden! Tuurlijk niet, meer verzamelaars dan aanbod. Totdat…..

ik een appje kreeg van mijn oudste dochter. “Mam, ik geloof dat hier (lees: boekhandel in Maastricht) die boeken staan waar jij naar op zoek bent.” En zo waar, voor een behoorlijk bedrag werd ik de trotse (tweede) eigenaar van de hele cyclus. Inderdaad in een mooie doos. De eerste eigenaar had - geheel conform de verwachting - de boeken wel gekocht, maar niet gelezen. Als nieuw waren ze…HOERA. De verkoper werd zo enthousiast van mijn blijdschap dat ik de biografie over Proust er gratis bijkreeg.

Dit speelde zich bijna drie jaar geleden af! 

Sindsdien heb ik mij met afwisselend plezier en irritatie door alle delen heen geworsteld. 3339 bladzijden, mind you….en dat lukte dus alleen maar omdat Proust telkens als ik dreigde af te haken mij met boeiende passages weer bij de les wist te houden. Toch wel knap.

Gisteren heb ik de laatste pagina van het zevende deel omgeslagen…ik heb het dus echt volbracht. Beetje trots en heel blij! En tegelijkertijd komt dan de gedachte op….en wie na mij? Ook daar ben ik uit. Ik bewaar de doos voor mijn zoon. De enige in de familie,  die misschien – en tegen de tijd dat hij mijn huidige leeftijd heeft – de fut heeft en de moeite wil nemen om er aan te beginnen. Mits hij tenminste tegen die tijd de biografie over de BeeGees uit heeft. 

De biografie over Proust moet ik zelf eerst nog lezen…..