Wat je dichtbij haalt, is lekker

Op onze dagelijkse wandeling kwamen we vandaag langs grote aantallen bloeiende daslook (foto 1). Het is er dan ook echt de tijd van het jaar voor. Manlief vertelde anderhalve meter voor mij uit wandelend dat hij ergens een recept voor daslookpesto had gelezen, waar precies was niet helemaal duidelijk. Mijn kordate ik sprong op en googelde meteen een recept tevoorschijn. Wat bleek? Alle ingrediënten hadden we in huis, m.u.v. de daslook, constateerde Kordaatje. Manlief – bekend om zijn zorgvuldigheid – plukte een handvol malse daslookblaadjes. Ik – bekend om mijn filosofie van ‘grote stappen snel thuis’ - beperkte me tot ‘op de uitkijk staan’. Immers ‘eenvoudige stroperij’ is nog steeds strafbaar. Maar er stond echt zo veel, tussen al die daslookblaadjes zouden ze een à twee blaadjes toch niet missen.

Zorgvuldig in de rugzak mee naar huis genomen, moesten de blaadjes natuurlijk meteen tot pesto vermalen worden. Alle ingrediënten uit de (koel)kast gehaald, te weten (foto 2): 

• naast dat handje daslookblaadjes
• 60 gr pijnboompitten, 
• 60 gr parmezaanse kaas, 
• 100 dl goede olijfolie (misschien iets meer), 
• een theelepel grof zeezout;
• en het sap van een uitgeperste citroen of (k en k) citroen/limoensap

Oh ja, het glas wijn is geen ingrediënt, maar wel lekker!

Snij de daslook en de kaas in stukjes. Mik alles bij elkaar in een hoge kom (foto 3) en mix met de staafmixer. Het moet een smeuïg maar niet te nat geheel worden. Als te droog, dan voeg je gewoon nog wat olijfolie toe. Het resultaat mag er zijn (foto 4 en 5). In tijden van daslook...nooit meer een gekocht potje pesto.