Iets met Mohammed en een berg...

Zoals Mohammed naar de berg gaat als die het vertikt om naar hem te komen, zo zorgen wij ervoor dat Frankrijk - nu we er zelf niet naar toe kunnen - een beetje naar ons toe komt. De blikken cassoulet staan daarom voor het betere Franse culinaire gevoel in de bijkeuken te wachten voor het geval dat ‘corona’ ons toch nog gaat dwingen om ingeblikt voedsel te gaan nuttigen. Ook hoeven we voor de traditionele foto’s van ontluikende wijnstokken gelukkig niet de grens over. Op onze wandeling vandaag zijn we zo waar langs onze eigen Zuid-Limburgse  ‘Route des Vins’ gekomen. In dit geval bij Domein Aldenborgh net buiten het – verder vooral bij wielerfanaten bekende - dorpje Eijs. Geweldig mooi hoe de jonge wijnstokken nu al beginnen te schieten. Lang leve de climate change 🤔! 

Iets verderop werden we getrakteerd op twee vechtende mannetjes fazanten. En nee, geen pauwen, zoals een voorbijkomende wielrenner dacht. Fietsen en beestjes: een ongemakkelijke combinatie. De winnende fazant kon trouwens zijn triomfantelijke blik nauwelijks verborgen houden. 

Tot slot stak een heuse Krompootdoodgraver, het bleek – na raadpleging van de ANWB natuurgids - niet de gewone doodgraver te zijn, voor onze voeten de weg over. Als je goed kijkt zie je namelijk zijn oranje sprietknotsen. De gewone moet het helaas doen met zwarte knotsen. De natuur is hard. Onze krompoot moest natuurlijk ook op de foto. Zo ook de paardenbloemen en de mooie lucht.