Helden, wat moet je ermee?

In deze tijden is het lastig opgroeien zonder helden. Niet dat dat in vorige decennia makkelijk was, maar het lijkt met het jaar steeds onontkoombaarder te worden voor onze nog-net-niet volwassenen om zich te spiegelen aan supersuccesvolle, precies de juiste maat en smaak hebbende mede nog-net-niet-volwassenen. Deze groep manifesteert zich niet meer op posters, zoals de helden uit mijn jeugd, maar zijn vooral te zien en te horen op YouTube en Instagram. Aldaar strijden zij om de meeste volgers, opdat ze de meeste ‘influence’ hebben en daarmee inkomsten.

Ik heb weinig op met helden. Nooit gehad. Toen ik opgroeide, in het postertijdperk dus, hing niet Julien Clerc boven mijn bed, maar een paar zelfgemaakte tekeningen. En dat terwijl Julien Clerc midden jaren zeventig toch hèt meisjesidool was. Jaren later – afgestudeerd en aan het werk – kreeg ik bij een van de onvermijdelijke ‘persoonlijke effectiviteitstrainingen’ de opdracht iets te schrijven over mijn (vrouwelijke) idolen. Het zal weer veel over mijzelf zeggen, maar ook toen had ik geen voorbeelden op mijn netvlies. De cursusleider noemde dat een groot gebrek. Ik was het niet met hem eens.

Want het hebben van helden kan alleen maar tot teleurstellingen leiden. Ze vallen vroeg of laat van hun voetstuk. Soms letterlijk, zoals Lenin en Michael Jackson en altijd figuurlijk. Voor je het weet poppen ze op in een #metoo of ander schandaal. En dan zit je als fan met de gebakken peren. Want dan mag je je held ineens niet meer goed vinden. Trouwens met het fenomeen ‘influencers’ heb ik nog minder. Het klinkt als een klok, daar niet van. Maar het betekent in feite niet meer dan ‘beïnvloeder’. Da’s al een stuk minder positief. Vandaar is het een kleine stap naar ‘manipuleerder’. En wie wil daarmee geassocieerd worden?

Het is daarom dat ik mijn leven zo veel mogelijk op eigen kracht leef en ik me zo min mogelijk laat beïnvloeden. Ik koop geen op YouTube aanbevolen make-up of op Instagram gefotografeerde fitnessdrankjes. En een rust dat dat brengt….geweldig. Het geeft vrijheid in mijn hoofd en dat bevalt goed, zo goed, dat ik het iedereen gun. Gewoon op eigen kracht vooruit! Met kleine stapjes, het hoeft niet snel.

En geloof me, zelfs die enkele held zonder schandalen verdwijnt van de radar, want zeg nu zelf..…wie kent Julien Leclerc nu nog?