Afgelopen woensdag was het dan zover. Vijf steden hebben hun bidbook mogen indienen bij de
NPO. En niets ten nadele van Arnhem, Utrecht of Rotterdam, maar het gaat natuurlijk tussen Noord Brabant en Maastricht. ‘Noord Brabant’ was eerst alleen Den Bosch, maar na de eerste
schermutselingen met de andere kandidaten w.o. Breda bleek al snel dat de Brabanders alleen met een innige samenwerking een kans zouden maken tegen de meest Europese stad van het heelal. Dus gaf
Breda zijn kandidatuur op en was het alle ballen op Den Bosch.
De berichtgeving rondom de organisatie van het songfestival bracht mij tot de gedachte dat het maar goed is, dat ik niet in de selectiecommissie zit. Het zou namelijk kiezen worden tussen het
verloochenen van mijn afkomst (Brabant) of mijn toekomst (Limburg). Dat kun je geen mens aandoen…en dat is dan ook niet gebeurd. Ik mag me er gelukkig niet mee bemoeien. Een en ander laat
onverlet dat ik de verkiezing met meer dan gezonde belangstelling volg.
De hamvraag in deze: volgens criteria zal er worden gekozen?
Als het de gekozen slogan is die de doorslag geeft, dan gaat Brabant met vlag en wimpel winnen. ‘Douze de groeten uit Brabant’, welke genius heeft dit verzonnen? Hoewel….het lijkt misschien net
te veel op de bekende kreet van de New Kids uit Maaskantje: ‘Ge kunt de groeten uit Brabant krijgen, …. (piep). Deze connotatie doet de Brabantse kansen dus weer slinken. Daar helpt nog
geen dozijn Bossche bollen of worstenbroodjes aan.
Of zouden de betrokken artiesten de doorslag geven? Te weten, Guus Meeuwis of André Rieu. In de doos waarin het bidbook van Brabant zat, stond in stevige letters ‘…want daar brandt nog licht.’ Ik
vroeg me nog even af of dat een verwijzing was naar de eertijds beroemde gloeilampenfabriek uit weer een andere Brabantse stad, maar het bleek een zin te zijn uit het officieuze Brabantse
volkslied van jawel, Guus. En of dat gaat helpen? Ik weet het niet. De songfestivalkandidaten zullen toch op tijd naar bed moeten.
Maastricht lijkt het uitgekiender aan te pakken. Met ‘come closer’ als slogan en André als mascotte kun je je bijna geen buil vallen. Geen Nederlander zo bekend in het buitenland als André. En ik
kan het weten want ik doe al jaren een vergelijkend ‘cd-bakken onderzoek’. Waar je ook in de bakken snuffelt…er ligt altijd een cd van André in. Met de teloorgang van de cd zal mijn onderzoek
overigens binnenkort eindigen, maar dat terzijde. André dus en als ik het goed begrijp, kun je straks heel dichtbij hem komen. Wat wil een gemiddelde songfestivalfan nog meer.
Al met al zegt mijn verstand dat het Maastricht wordt, maar hoopt mijn hart van niet. En zo is het dus niet alleen een keuze tussen verleden en toekomst, maar ook tussen hart en hoofd. Komende
week vallen drie kandidaten af en in augustus valt de definitieve beslissing. Dus of deze week of in ieder geval in augustus ben ik van deze dilemma’s verlost. Ik hoop pas in augustus. Come
closer to Brabant!
Reactie schrijven