Regelmatig wordt mij gevraagd welk liedje ik het mooiste vind. En als niet, dan vraag ik het mezelf af zo rond november als de
jaarlijkse lijst voor de Top 2000 mag worden ingevuld. Lastig! Niets is immers zo veranderlijk als ‘het mooiste liedje’. Als kind, jong volwassene, etc….bij elke levensfase hoort een ander
favoriet liedje.
De laatste 15 jaren is mijn voorkeur niet meer veranderd. Het begon – denk ik – in 2003 met diezelfde Top 2000 toen op een winterse dag geheel onverwacht Frans Halsema (1939-1984) de kamer met
warmte vulde. Met ‘Voor haar’ dus. Ik kon niet anders dan stoppen met waar ik mee bezig was (geen idee wat) en naar die stem, die muziek en de prachtige woorden te luisteren. Voor mij de eerste
keer dat ik zo diep geraakt werd door een lied. Tranen! En geloof me, het verveelt nooit, sterker nog…het wordt bij elke keer luisteren weer mooier en ontroerender. Vooral als je het onverwacht
hoort.
Michel van der Plas (1927-2013) heeft de fenomenale tekst geschreven. Lees ‘m hieronder! Het origineel is Engelstalig en heet ‘Her song’. Geschreven door Jake Holmes (in 1939 in San Francisco
geboren). En hoewel de Engelse versie mooi is en ook die tekst zonder meer poëtisch te noemen is, kan het niet tippen aan de uitvoering van Frans.
Waarom? Het is voor mij de unieke combinatie van de warme stem van Frans Halsema met – zoals al gezegd – de woorden en niet te vergeten het arrangement. Waar de versie van Holmes wat kaal klinkt,
vullen de strijkers, de subtiele hobo én de saxofoon hier op een geweldige wijze stem en woord aan.
Zij verstaat de kunst van bij me horen,
in mijn lichaam heeft ze plaatsgemaakt voor twee.
In mijn ogen, woont ze, in mijn oren,
ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee.
Soms begint ze in mijn hart te zingen,
en waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aan gedaan.
En door haar weet ik dan door te dringen,
naar de onvermoede schat van ons bestaan.
Zo alleen maar, wil ik verder leven, schuilen bij elkaar.
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar.
Zij kent al mijn dromen en m'n wanen,
al mijn haast en al m'n honger en mijn spijt.
Wanneer ik lach, kent zij alleen de tranen,
die er achter liggen in de tijd.
Zij is meer, dan deze woorden zeggen,
in mijn lichaam heeft ze plaatsgemaakt voor twee,
Maar wie weet een wonder uit te leggen,
en een wonder draag ik met me mee.
Luister, vergelijk en reageer:
Frans:
Jake:
Reactie schrijven