Waarom noemt iemand haar website ‘En gros en detail’? Niet direct een voor de hand liggende naam. Tenminste als je je bezoekers
alleen verhalen biedt en niets hebt te verkopen. Maar een korte vraag kent vaak een lang antwoord. Ook deze keer.
Voor het eerste gedeelte van het antwoord ga ik terug naar mijn kindertijd. Ik weet niet beter dan dat we thuis een winkel(tje) hadden in van alles en nog wat. Mijn ouders verkochten daar met
name snoep, chocolade en koekjes. Maar mijn vader – oorspronkelijk bakker van beroep – had enveloppen en briefpapier met zijn naam en adres en daaronder ‘En gros en detail agenturen’ erop
gedrukt. Machtig interessant vond ik dat als kind en stiekem nu eigenlijk ook nog wel. En trots dat ik was op een vader, die zulke enveloppen had. Maar hoe kon ik dat rijmen met ons winkeltje.
Want hoewel groots voor een kind, qua schaal toch behoorlijk ‘en detail’. Wat was er dan ‘en gros’? Waren de enveloppen en briefpapier soms stille getuigen van een groots verleden? En wat waren
agenturen? Een zoektocht begon. Mijn bronnen waren mijn oudere broer en zus en natuurlijk het internet. Agenturen bleek betrekking te hebben op het zijn van ‘handelsvertegenwoordiger’. En mijn
vader, zo vertelden mijn broer en zus, bakte - naast het reguliere assortiment broden en broodjes – in grote hoeveelheden speculaas en beschuiten. Het waren zijn specialiteiten, die hij niet
alleen verkocht in de winkel, maar ook aan collega bakkers. Naast de groothandel in speculaas en beschuit was hij handelsvertegenwoordiger (agenturen) van een tweetal producten:
bakkersboter van De Edele Vier en de indertijd in Noord Brabant wereldberoemde koeken van ‘de’ Liga. En ook die leverde hij zowel aan particulieren als aan zijn collega’s in de regio. Dus
toch wel met recht ‘en gros en detail’. Dat heeft hij gedaan tot begin jaren zestig van de vorige eeuw. Daarna dreef hij alleen nog de winkel. Vandaar dat ik – geboren in 1962 – geen eigen
herinneringen heb aan het onderdeel ‘en gros’. Voor mij restte de winkel en natuurlijk die magische woorden op de enveloppen en het briefpapier. Het waren dan ook die woorden, die bij mij een
zaadje hebben geplant. Waarmee ik bij het tweede deel van het antwoord ben aangekomen.
Het zaadje groeide langzaam in de loop der jaren uit tot een vage wens ooit een eigen onderneming te starten. Ik greep elke gelegenheid aan om half lachend maar ook half serieus te verkondigen
dat als ik dan een eigen onderneming zou starten, dat ie dan de naam ‘En gros en detail’ zou krijgen. En als…. dat ik dan zoveel jaar na dato in de voetsporen van mijn vader zou treden. Helaas
heeft mijn echtgenoot – zoveel realistischer dan ik – al mijn businessplannen successievelijk afgeschoten. Het maakte daarbij niet uit of mijn plan nu een huiskamerrestaurant of een jam- en
chutneycompagnie betrof. Zowaar toch kansrijke concepten, zou je zeggen. Maar hij rekende simpelweg voor wat de prijs van mijn diner, respectievelijk potje jam zou moeten worden om alleen maar
uit de kosten te komen. Zelfs ik zag daarna in dat ik daarin nooit concurrerend kon worden. Een eigen onderneming zit er dus niet in.….een echtscheiding en/of faillissement ga ik daarvoor niet
riskeren, maar een eigen website kan wel! Met een naam, die liefdevol herinnert aan mijn vader. Dixi 😉.
Reactie schrijven
De zus. (zondag, 17 maart 2019 19:35)
Leuk beschreven, waar herinneringen al niet toe kunnen leiden�.
De dochter (maandag, 18 maart 2019 13:55)
En wat leuk om iets van de familiegeschiedenis bij te leren
Een vriendin (maandag, 18 maart 2019 14:19)
Vlot, maar wel zorgvuldig geschreven. Leuk verhaal. Sommige dingen herken ik. Stond op de muffinvormpjes ook en gros en detail? Kan ik me niet herinneren �.
De andere dochter (zaterdag, 23 maart 2019 19:22)
Mooi verhaal!
ellen (woensdag, 12 juni 2019 13:40)
aan het speculaas bakken heb ik mijn bijnaam ons muis te danken , het is een en al herkenning
Ad (vrijdag, 27 september 2019 23:30)
Fijn dat je zulke mooie herinneringen hebt, maar er zat ook een keerzijde aan
Jan en ik moesten vroeg op om nog voor schooltijd speculaas op de bakplaat te zetten
En toen ik 12 jaar werd mocht ik met fietstassen vol dozen drop en mars de plaatselijke sigaretten winkelstraat bezoekenom deze te verkopen.
Als dat lukte kwade beloning.
Dan mocht ik zounmooierekening uitschrijven op eenmooi groen briefje met als brievenhoofd
En gros en detail
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Later dacht ik ook mijn eigen bedrijf te moeten beginnen. Alsfrakofiel begon ik methet kweken van wijngaard slakken.. Na een drietal mislukte poginen heb ik besloten om ze alleen nog maar te eten.
Een kind (donderdag, 16 januari 2020 21:36)
Weer een prachtig inkijkje in een stukje familiegeschiedenis waar ik niets van wist! Ik vond de naam van de website overigens ook zonder toelichting al erg leuk ;)
Een kind (donderdag, 16 januari 2020 21:39)
Ik zie nu ik de vorige reacties beter bekijk dat de indentiteit van dit kind waarschijnlijk minder anoniem is dan ik dacht. Enfin
Een nicht ;) (zondag, 18 juli 2021 12:20)
Wat leuk om te lezen hoe dat vroeger gegaan is bij jullie in de bakkerij !
Vooral het verhaal over je vader. Ik herinner me alleen nog de ongebruikte bakkerij waar ik af en toe eens logeerde.